അമ്മയും മകനും ...!!!
കുട്ടികള് വല്ലാതെ വാശി പിടിച്ചപ്പോള് ഞാന് മെല്ലെ അവരെയും കൊണ്ട് പുറത്തിറങ്ങി. പൊതുവേ കുട്ടികളെ അനാവശ്യമായി കടയിലെക്കൊന്നും കൊണ്ടുപോകാറില്ല. കുറച്ചു നാളായി അവര് പുറത്തൊന്നും പോയിട്ടും ഇല്ലായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അന്ന് ഞാന് ഫ്രീ ആയി ഇരിക്കുമ്പോള് കുട്ടികള് പറഞ്ഞപ്പോള് എന്തായാലും കൊണ്ട് പോകാം എന്ന് കരുതിയത്.
കടയിലെതിയാല് അവരുടെ ആവശ്യങ്ങള് ഏറെയാണ്. ഇതാണ് എടുക്കേണ്ടത് എന്ന് അവര്ക്കൊരു രൂപവും ഇല്ല. ഒരാള് ഒന്നെടുതാല് മറ്റെയാള്ക്ക് വേറെ വേണം. അപ്പൊ അതുതന്നെ വേണം രണ്ടാമനും. അങ്ങിനെ കശ പിശ കൂടുന്നതും നോക്കി അവിടെയുള്ള ചിലര് നില്ക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള് ഞാന് കുട്ടികളെ ചീത്ത പറഞ്ഞു. ഏതെങ്കിലും ആവശ്യമുള്ളത് എടുക്കാന് പറഞ്ഞു. ബുദ്ധിമുട്ടുകള് അറിയാത്ത എന്റെ കുട്ടികള്ക്ക് സാധനങ്ങളുടെ വിലയൊന്നും അറിയില്ലല്ലോ. അതിന്റെ വിവരമില്ലായ്മ എന്നെ മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്നില്അസ്വസ്തനാക്കുകയും ചെയ്തു.
കടയില് കുറച്ചൊക്കെ തിരക്കുണ്ടായിരുന്നു അപ്പോള്. അതിനിടയില് കുറച്ചുമാറി ഒരൊഴിഞ്ഞ കോണില് ഒരു അമ്മയും കുഞ്ഞും നില്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മടിയില് തിരുകിയ ചില്ലറകള് പെറുക്കി, എണ്ണി നോക്കുകയാണ് ആ അമ്മ. കുട്ടിയകട്ടെ അമ്മയെ അക്ഷമയോടെ നോക്കി നില്ക്കുകയാണ്. അതൊരു നാല് വയസ്സുള്ള ആണ് കുട്ടിയായിരുന്നു. അവന് ആശയോടെ കാത്തിരിക്കുന്ന എന്തോ വാങ്ങിക്കൊടുക്കാനാണ് ആ അമ്മ അവിടെ വന്നിരിക്കുന്നത്. അതിനിടയില് എന്റെ കുട്ടികളുടെ അത്യാര്ത്തി കണ്ടു ആ കുട്ടി അക്ഷമാനാകാനുംതുടങ്ങി.
എണ്ണി തിട്ടപ്പെടുത്തി കഴിഞ്ഞതും ആ അമ്മയുടെ മുഖം വല്ലാതെ വിവര്ണ്ണമായി . അവര് അസ്വസ്തയാകാനും തുടങ്ങി. എങ്ങിനെ ആ കൊച്ചു കുട്ടിയെ ആശ്വസിപ്പിക്കണം എന്ന് അവര്ക്കറിയില്ലായിരുന്നു. തീരെ ദരിദ്രയെങ്കിലും അവര് കുലീനയായിരുന്നു. കുട്ടി അപ്പോഴേക്കും അവന് ആഗ്രഹിച്ച സാധനം കൈക്കലാക്കി അമ്മയെ പ്രതീക്ഷിച്ചു നില്പ്പായിരുന്നു. പൈസ കൊടുക്കാന്. എന്നാല് പൈസയില്ലാതെ വേദനയോടെ ആ അമ്മയും ......!!!
ഇങ്ങനെ എത്രയെത്ര കാത്തിരിപ്പുകള്
ReplyDeleteഇങ്ങനെ എത്ര എത്ര അമ്മമാരും കുട്ടികളും...?!!
ReplyDelete